| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
| კალენდარი |
| « აპრილი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | | 29 | 30 |
|
|
მთავარი » ლექსი
მე რომ შემეძლოს,
ჩემს დაძარღვულ სხეულს შენი ცრემლით დავნამავდი
და შემდეგ შენივე ხელებით გავაუთოვებდი.
მე რომ შემეძლოს,
ჩემს გონებას ჩავუკეტავდი ყველა აზრს
და მხოლოდ შენზე ფიქრებს დავტოვებდი.
სამყაროში ჩავრაზავდი ყველა კარს,
დაწყებული უშორესიდან და მოყოლებული თანდათანობით ჩემსკენ,
რომ საბოლოოდ შენი ერთადერთი ბინა
გახდეს ჩემი სხეული.
მე შენეული ყველაფერი მინდა…
ჩემთვის გამორჩეული,
სრულად ნახვა |
არცრა ტანთ მცვია, არც ფეხთა,
დავდივარ დედიშობილა, მეც იმათ ჯოგიდამა ვარ, ვინც სიღარიბით ცნობილა. ამ წუთისოფლის თორნეში ბევრი სხვა გამოცხობილა. ჩემს გარდა ასეთ ყოფაში მრავალი სხვაცა ყოფილა. ყველას სამარე მიგველის,
|
წიწილა გამოამტვრევს კვერცხს, როგორც დილეგს და ფილტვებს აივსებს აისით, _ აისის კვალდაკვალ ივლის და ირბენს თავისუფლება და ხალისი... მე კი ვივიწროვებ ოცნების გარსს, სასთუმლად ვიფენ ბუმბულივით მსუბუქ არაკებს, ჭაობის ყანჩა ცალ ფეხზე დგას და დირიჟორივით ჰორიზონტს განაგებს. სიცხის საზომივით გატეხილ ღამეს ვერცხლისწყლის წვეთებად ეფანტება ჩემი ფიქრები, _ ისევ ველოდები უებარ წამლებს და დღეს, როდესაც ერთად ვიქნებით. იისფერდება ყორანივით შავი კარსანი, ლილისფერდება მცხეთის მინდვრები... შენ, სულო ჩემო, წიწილასავით მწუხრიდან როდის ამოფრინდები?! _ თენდება! _ ჩხრიალებს იმედის ღელე და თავქვე მიდენის ბატებივით ფარფატა ნისლებს, მზე ოქროს ნისკარტით მიკენკავს ცრემლებს, რომ მე გაზაფხული ვინატრო ისევ.
|
ომ-გადახდილსა პატარა კახსა
ასპინძის ველზე დაღლილს ეძინა,
თავი მიეყრდნო უნაგირზედა,
აღარ სჩანს მტერი - ბრძოლის საგანი,
თორემ გმირს ძილსა ომი ერჩივნა.
დარაჯად ადგან შვიდნი ხევსურნი,
ერეკლეს ცხენიც ბალახსა სძოვდა:
მიგდებ-მოგდებით ყოფნას ჩვეული,
თივას და ქერსა არავის სთხოვდა.
სრულად ნახვა
|
დღეს მერცხალი შემოფრინდა, -
ჭიკჭიკითა გადმომძახა:
"გაზაფხული! გაზაფხული!”
გულს იმედი დამესახა.
მივდექ სარკმელს, გადვიხედე,
არემარე მესხვაფერა! -
სრულად ნახვა |
აჰა...
ვდგავართ და ვუყურებთ ამ პატარა კოხტა ქალაქს
ჩანს ზურმუხტისფერი ბასტიონები
ფირუზის გალავანიც ჩანს
მიწათხრილია გარშემო...
ნახე რა კარგად იცავენ ქალაქს ?!
მაგრამ, უნდა შევიჭრათ!
ჩვენ სხვა გზა არა გვაქვს...
ეს რომ არ ვქნათ
და სხვამ ქნას ეს
მერე ვინანებთ.
ჩვენ კი როდის გადავაგდეთ ეგა?
სინანული რა...
როდის მოვისროლეთ?
არ მახსოვს სირცხვილის გრძნობასთან ერთად თუ მანამდე...
სრულად ნახვა |
გ ა ლ ო ბ ა პ ი რ ვ ე ლ ი
რომლისაცა წინაშე
ქედდადრეკილ არს ყოველი,
მუჴლი ყოველი მოდრკების და ენაჲ ყოველი
შენსა ჴმობს აღსარებასა,
მეცა, სიტყვაო,
აღმსარებელსა მომხედენ!
ხატსა თჳსსა მამსგავსე
და საკრველად გრძნობადისა
და გონიერისა მყოფობისად დამაწესე
შენებრ არსთა სიტყუებისა
ჩემ შორისცა შეკრებითა,
ხოლო მე უმადლო გექმენ.
ბუნებითნი რაჲ ძალნი
არა სჯულთაებრ ვიჴუმიენ,
მსგავსებისაგან დავაკლდი და დავჰბადე ბოროტი,
ხოლო ხილულთამიერსა გემოვნებასა
ვრცელად განუხუენ გრძნობანი.
ქალწულო, ბრალეულთა
თავსმდებო, რომელმან სიტყუაჲ
განაზრქე ჴორცითა და კარვითა მიწისაჲთა,
სიზრქე უსასოებისაჲ განმძარცუე,
რაჲთა მონანული შეგივრდე შენ!
გ ა ლ ო ბ ა მ ე ს ა მ ე
ბუნებითსა რაჲ პორფირსა
თჳთმფლობელობასა თანა
მეფობისაცა შარავანდნი
მარწმუნენ, ხოლო მე ვნებათა ბილწთა
მონებად მივჰყიდე თავი,
რამეთუ ,,რომლისაგანცა ვინ
ძლეულ არნ, მისდაცა დამონებულ არნ.\"
კაენის მკლველებრი ცნობაჲ,
სეითის ძეთა ლირწებაჲ,
გმირთა სიღოდით მავალობაჲ,
ხუთქალაქელთა შეგინებისა მწჳრე
უფროჲსად ვამრავალწილე,
ვითარცა რაჲ აღმართ მსრბოლმან
მდინარემან უკეთურებისამან.
მეგჳპტური გულმძიმობაჲ,
ქანანელთ ჩუეულებანი,
მსხუერპლვაჲ ნაგებთაჲ, ზმნაჲ და სახრვაჲ,
კოწოლი თმათაჲ და სხვანი, რომელთაჲ
შენ ჰბრძანე არა მსგავსებაჲ,
უწარმდებესად მოვიგენ
თვით მათ პირმშოთა სახეთასაცა.
ამისთვის იყო ქალწული
და ჴორც-ქმნაჲ სიტყჳსაჲ,
რაჲთა დედობრივთა ოხათა მიერ
ცხოვნდენ ცოდვილნი, რომელთა პირველი,
საშუალი და დასასრული
მე ვარ, ვითარცა უფსკრული,
შესაკრებელი ბილწებისა ღუართაჲ. სრულად ნახვა |
1
დედაქალაქში მოვიდა დესპანი გამოჩენილი,
ნუქარდინს გამოეგზავნა თამარისათვის წერილი.
ენისგან უთქმელს, უკადრისს იწერებოდა მურდალი:
"მე, იკონიის სასულთნოს სახელოვანი სულთანი.
გამცნობ ქართველთა მეფესა (მეფეთა გადამჯეგელი),
რომ დედაკაცი ყოველი არის შენსავით რეგვენი.
იქამდი როგორ ამაღლდი, ან ისე როგორ გალაღდი,
რომ დღეს სუყველა გმორჩილებს, ვისაც მონებდი მანამდი,
რომ ქვეყანაზე გაისმის შენი ჯარების გნიასი!
ლამის სირცხვილით დავიწვათ, თავზე გვაზიხარ დიაცი!
ან რა უფლებით გაბედე ხელში იმ ხმალის დაჭერა,
რომელიც დიდმა ალაჰმა მარტოდენ ჩვენთვის გაჭედა,
მარტოდენ ჩვენთვის გაჭედა და ვით იქნება, ასპიტო,
რომ იმით ქრისტიანებმა მუსულმანები გაწყვიტონ.
სრულად ნახვა |
ვინ დამიბედა გზები პოეტის,
ვინ გამამზადა საბედისწეროდ!
ნუთუ ამ ქვეყნად მისთვის მოვედი,
რომ უნდა მხოლოდ ლექსები ვწერო!
ნუთუ სხვა რამე, სიმღერის გარდა,
ვერ უშველიდა ტკივილებს ჩემსას!
ან რატომ არის, რომ ყოველ ქალთან
გამიჯნურება მჩვევია ლექსად?
უმეგობრობა არ მიგლოვია
და არც მოლექსე მყავს წინაპარი,
მე ზღაპარი თუ გამიგონია,
ბაბუაჩემის თქმული ზღაპარი,
სრულად ნახვა |
|
|
|
