მთავარირეგისტრაციაშესვლა Findout.Com
სამშაბათი, 19.03.2024, 10:49
შესვლის ფორმა
საიტის მენიუ

სექციის კატეგორიები
მოთხრობა
რელიგია
მატიანე
რომანი
ლექსი
პოემა
ესე

მინი-ჩეთი

ჩვენი გამოკითხვა
რომელი მწერალი მოგწონს?
სულ უპასუხა: 167

სტატისტიკა

სულ ონლაინში: 1
სტუმარი: 1
მომხმარებელი: 0

ძებნა

კალენდარი
«  აპრილი 2011  »
ორსამოთხხუთპარშაბკვ
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930

ჩანაწერების არქივი

საიტის მეგობრები

მთავარი » 2011 » აპრილი » 21


ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს

შუა ღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს

აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია

აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია

აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნარგავი

აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი

აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი

აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი

აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში

აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში

აქ გესევა მათხოვრების არმია

აქ სიყალბე უმთავრესი შარმია


სრულად ნახვა
Категория: ლექსი | Просмотров: 1111 | Добавил: varse9788 | Дата: 21.04.2011 | Комментарии (0)

დიეს ირაე, დიეს ილლა 
სოლვეტ საეცლუმ ინ ფავილლა. 


მნათე ოქროპირ მხოლოდ მაშინ მიხვდა, რომ `ქვეყანა გამოიცვალა~, როცა დიდმარხვის ორშაბათს, წმ. ზაქარიას ეკლესიის გუმბათზე ჯვარი ვეღარ ნახა, ჯვარი აღარ იყო სამრეკოზედაც.
სოფელი ყოველ წელლს უპირობდა შეკეთებას სამრეკლოებს და საყდარს. ახლა ჯვარიც მოეხსნათ.
აწვიმდა სამრეკოლს. აწვიმდა საყდარს.
ადამიანი ნელ-ნელა ამჩნევს ცვლილებას.
ცვლილება რომ ერთბაშად შეგვენიშნა, ქვეყანა ჯოჯოხეთად იქცეოდა და არავის დასჭირდებოდა მეორე ჯოჯოხეთის გამოგონება.
მნათე ოქროპირს ყურადღებაც არ მიუქცევია, რომ სოფლის მოზარდები `არულის~ ძახილი გამოუდგებოდნენ მოხუცებულ მღვდელს, არც ის გაჰკვირვებია, სოფელმა რომ უარი განაცხადა მღვდლისა და მანტის შენახვაზე.
მღვდელი გაიპარსა. თემშარაზე სამიკიტნო გახსნა.
ორშაბათ საღამოს ოქროპირიც ეწვია. 
დალიეს.
ძველი დრო ტკბილად მოიგონეს.
მღვდელი ნანობდა: `ეს მომგონებოდა, ახლა ჩემიცოლ-შვილი ყელამდის დოვლათში იქნებოდა, ჰე, ჰე, ჰე.~
ცბიერად აპაჭუნებდა წვრილსა და წიტიან თვალებს.
ამ ჟამად სოფელში ყველა ნანობდა.
მნათე ოქროპირს არაფერი ჰქონდა დასანანი, არც დიდი სიხარული ჰქონია, არც თუ დიდი სულიერი ღელვა.
რა ვუყოთ, ოცდახუთი წელიწადი რეკავდა. რეკავდა ცისკარზე, რეკავდა მწუხრზე. სხვას აღვიძებდა, მისი ცხოვრება კი მოსაწყენი და კოშმარული სიზმარი იყო. სიზმარი, რომელიც გამოფხიზლებულს არც მოაგონდება: როგორ იყო? რატომ იყო?
ამ ხელობამ უანდერძა მოზრდილი კოჟრები თითების სახსრებზე.
ეკლესია დაიკეტა. ორ თვეში ერთხელ წირვის მაგივრად `არსენა ყაჩაღს~ დასდგამდნენ. ხავსი მოედო საურავებსა და კედლებს.
აწვიმდა სამრეკლოს. აწვიმდა საყდარს.
ნახუცარი არ დარდობდა, გლეხებს ჯავრი არ ჰქონდათ (უხაროდათ, რომ გადასახადი შეუმცირდათ). მნათე ოქროპირმა ბოსტანი გაიშენა. ათასში ერთხე ძველ ბადეს მოსძებნიდა.
რა მნათე, რა მებადური! ხანდახან ზარების რეკვა მოუნდებოდა. იცოდა: ეს არავის სჭირდებოდა...
ცხოვრება გამოიცვალა. სოფელში სალოცავად არეცალათ. სდუმდა. გულში იკლავდა უმიზნო ჟინს. წინად მედავითნის და მნათეს მოვალეობას შეთავსებულად ასრულებდა.
მღვდლის ხელში მაინც...
არც ერთი ყურშა ძაღლი არ ისურვებდა ოქროპირასავით ცხოვრებას. ოქროპირა ბედს არ უჩივოდა. მისი სულის სიმშვიდე არაოდეს დარღვეულა.
არიან ადამიანები – ნებაყოფილობით მგლოვიარენი, ისინი არ გრძნობენ არც ძრწოლვას, არც მოწყენას, რადგან მათთვის უცნობია დიდი სიხარული.
ისინი არ გრძნობენ გლოვას, რადგან მათ სულში არავის დაუთესია იჭვის გესლი, ისინი უკეთესს ინატრიან, რადგან უკეთესი ვერ წარმოუდგენიათ.


სრულად ნახვა
Категория: მოთხრობა | Просмотров: 1067 | Добавил: varse9788 | Дата: 21.04.2011 | Комментарии (0)

გქონია სურვილი წერილი იმ მწერლისთვის მიგეწერა, ვისი ნაწარმოებიც ყველაზე მეტად მოგეწონა? მე – არასდროს. მით უფრო პირადი პრობლემების შესახებ მოყოლა არ მომდომებია. მგონი ფიქრადაც კი არ გამივლია და არც ერთის ნახვის სურვილიც არ გამჩენია, სულაც არ მინდა ხოლმე ვიცოდე როგორ გამოიყურებიან ან როგორ ცხოვრობენ. მთავარია, რას წერენ. არც იმას ვფიქრობ, რომ მწერლები უგზო უკვლოდ განათლებულები არიან და ყველა პრობლემის მოგვარება შეუძლიათ. მე მკითხველი ვარ და მწერალთან ურთიერთობა მხოლოდ წიგნის საშუალებით მხიბლავს.

ჰაქსლის "ფეიერვერკის შემდეგ” სწორედ მწერლისადმი მიწერილი წერილით იწყბა. პამელა მოხიბლულია მაილს ფანინგის აზროვნებით, საკუთარი თავისა დაპრობლემების შესახებ უყება მას, მერე შემთხვევით რომის ქუჩებში შეხვდებიან ერთმანეთს და მათი ურთიერთობაც აქედან იწყება. მწერალი სულ უფრო აბნევს თავისი განათლებით. "ჰომეროსი დიდ განხეთქილებამდე ცხოვრობდა, განხეთქილებამდე, რომელმაც ცხოვრება დაყო სულიერად და მატერიალურად, გმირებად და სასტიკებად, სათნოებად და ცოდვებად და ყველა დანარჩენ წყეულ ანტითეზებად” არადა, პამელა ერთი გაუნათლებელი გოგოა – არც ჰომეროსი აინტერესებს და არც ეტრუსკებზე წაკითხული ლექცია.


სრულად ნახვა
Категория: მოთხრობა | Просмотров: 1046 | Добавил: kela | Дата: 21.04.2011 | Комментарии (0)


გრძელია ჟამი, ღვდელმსახურობს 
რაც ჩემი გვარი. 
ვინ დათვლის წირვას, რაოდენი 
გამოიყვანეს. 

ეხლაც ეზოს წინ დაღვრემილი 
მოსჩანს საყდარი, 
ეს გერბი არი, ამაყ მგოსანს 
რომ დამიხატეს. 


ლოცულობს მამა მწუხრის ლოცვას, 
მუნჯად ვუცქერი, 
ფსალმუნი სულში შეფრინდება 
და იმარხება. 
შავ ანაფორას მეწამული 





სრულად ნახვა
Категория: ლექსი | Просмотров: 1010 | Добавил: kela | Дата: 21.04.2011 | Комментарии (0)

  დრო ყველაფრის მკურნალია,
  ოღონდ ჩემი არა.
  საოცარი უნარია
  დარდი წარა-მარა.

  რასაც ვფიქრობ, გადმოვისვრი
  უმარტივეს ლექსად.
  წარსულს ვათრევ ჩემი კისრით,
  ვერ ვიშორებ ვერსად.

  როცა მოხუცს ვხედავ ვინმეს,
  მახსენდება პაპა.
  ცა, ვარსკვლავებს რომ ჩაიბნევს
  დედაჩემის კაბა.



სრულად ნახვა
Категория: ლექსი | Просмотров: 930 | Добавил: Admin-Gio | Дата: 21.04.2011 | Комментарии (0)


  Findout.Com - © 2024