შვილო ტანჯულის ქვეყნისავ,

სული დაჰლიე ტანჯვითა,

მიუხვალ მამა-პაპათა

ამოღებულის ხანჯრითა,

ცრემლად დამდნარის გულითა,

დაღლილი მტრისა ჯავრითა!..

ჯავრი ტანს ნაბდად გეხვევა,

ცრემლი მიგყვება საგძლადა

და ტრფობა შენის ქვეყნისა

უქმს და ხელუყრელს აბჯრადა.

თავს დგმული ეკლის გვირგვინი

ფერხთ-წინ დაუგდე გმირებსა,

მამულისათვის გამწყდართა

იმ საქართველოს შვილებსა.

ცოცხლად იმედით მცხოვრებო,

გთხოვ, იმათაც სცე ნუგეში!

პირობა ქართველებისა,

ვგონებ, მიგყვება უბეში!..

უჩვენე შენი კალამი,

ნაწები სისხლის გუბეში!


1893 წ.